Podatki ekologiczne i obowiązki regulacyjne

Ministerstwo Klimatu zaprezentowało projekt ustawy, który wynika z obowiązku wdrożenia do krajowego porządku prawnego przepisów dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/904 w sprawie zmniejszenia wpływu niektórych produktów z tworzyw sztucznych na środowisko. Termin wejścia w życie tego projektu to 3 lipca 2021 r. i należy zakładać, że zostanie on dotrzymany z uwagi na zobowiązania Polski wobec UE w zakresie transpozycji przepisów do polskiego systemu prawnego.

Projektowane regulacje zakładają m.in.:

wprowadzenie dodatkowej opłaty na wybrane opakowania jednorazowego użytku z tworzywa sztucznego (kubki na napoje oraz pojemniki na posiłki), która miałaby być uiszczania przez przedsiębiorcę prowadzącego jednostkę handlu detalicznego, jednostkę handlu hurtowego lub jednostkę gastronomiczną, ale również w niektórych sytuacjach przez producentów żywności
wprowadzenie obowiązku wyznaczenia przedstawiciela w innym państwie członkowskim UE przez osoby prawne, które posiadają siedzibę w Polsce i które dokonują sprzedaży w tym państwie członkowskim wybranych produktów jednorazowego użytku z tworzywa sztucznego.

Są to tylko wybrane zmiany.

Obowiązek rozliczenia dodatkowej opłaty na wybrane opakowania jednorazowego użytku z tworzywa sztucznego

Zgodnie z projektem jednostki handlu detalicznego oraz hurtowego jak również jednostki gastronomiczne będą zobowiązane do uiszczania specjalnej opłaty od wybranych opakowań jednorazowego użytku tworzywa sztucznego. Niestety nie ma dokładnej listy towarów/opakowań, które są objęte tymi regulacjami. Należy podkreślić, iż załącznik do projektu ustawy wprowadza wyłącznie kategorie opakowań. I tak są to: kubki na napoje oraz pojemniki na posiłki. Nie jest do końca wiadomo co należy rozumieć przez pojemnik na posiłek, ale idąc duchem dyrektywy należy dojść do wniosku, że może to być zwyczajne opakowanie plasitkowe, które towarzyszy żywności.

Dodatkowo, każda jednostka będzie zobowiązana do prowadzenia oddzielnie dla każdej lokalizacji ewidencję nabytych i wydanych opakowań.

Przykładowa kara z tytułu braku pobierania wspomnianej opłaty może wynieść od 500 zł do 20 tys. zł netto. Takiej samej karze podlega brak prowadzenia wspomnianej ewidencji.

Warto zapoznać się również z projektem opłaty opakowaniowej – nowego podatku środowiskowego od 1 stycznia 2023 r.

Obowiązek ustanowienia przedstawiciela w innym państwie członkowskim UE

Projekt zakłada, że osoby prawne które posiadają siedzibę w Polsce i które dokonują sprzedaży w innych państwach członkowskich UE produktów jednorazowego użytku z tworzywa sztucznego (przykładowo są to paczki i owijki dla posiłków, poniżej wyciąg z projektu) są zobowiązane do wyznaczenia swojego przedstawiciela odpowiedzialnego za wykonanie na terytorium tego państwa obowiązków wynikających z dyrektywy 2019/904 (tzw. dyrektywy SUP - Single Use Plastic). Przedstawiciel jest wyznaczany w drodze umowy zawartej w formie pisemnej pod rygorem nieważności.

Kara z tytułu braku wyznaczenia przedstawiciela może wynieść od 10 000 to 100 tys. zł.

Obowiązek umieszczenia informacji o realizacji celów gospodarki odpadami

Dodatkowo ukazał się projekt nowelizacji ustawy o odpadach, który wprowadza m.in.:

definicję Rozszerzonej Odpowiedzialności Producenta, zgodnie z którą ROP to „zestaw środków podjętych w celu zapewnienia, aby wprowadzający produkty, w tym produkty w opakowaniach, ponosili odpowiedzialność finansowa lub odpowiedzialność finansową i organizacyjną na etapie cyklu życia produktu, gdy staje się on odpadem".
obowiązek publicznego udostępniania informacji dotyczących realizacji celów gospodarki odpadami, w tym przestrzegania zasad określonych w niniejszym projekcie, np. stosowanie mechanizmów samokontroli, w szczególności audytów z zakresu gospodarki finansowej przeznaczonej do wykonywania obowiązków, gromadzenia danych i sporządzania raportów o produktach wprowadzanych do obrotu oraz zbierania i przetwarzania odpadów powstałych z tych produktów. W związku z tym, że Państwa spółka została uznana za podmiot wprowadzający do obrotu produkty w opakowaniach, będziecie Państwo zobowiązani do przygotowania takiej informacji.

Projekt ustawy ma wejść w życie 1 lipca 2021 r.

Dodatkowe informacje o obowiązku udostępnienia informacji o realizacji celów w zakresie gospodarowania odpadami można znaleźć na PwC Studio.

Opłata mocowa

Z dniem 1 stycznia 2021 r. w zakresie energii elektrycznej zaczęła być pobierana opłata mocowa w wysokości 76,20 zł za każdą MWh, która została zużyta w dni robocze w godzinach od 7 do 22. Przedmiotowa opłata w dość znaczący sposób obciążyła przedsiębiorców z uwagi na fakt, że ceny energii elektrycznej nawet bez dodatkowych opłat rosną z roku na rok. Ministerstwo Klimatu w odpowiedzi na postulaty zaproponowało projekt mechanizmu ulgi we wspomnianej opłacie, który premiuje odbiorców o dość płaskim profilu zużycia energii elektrycznej z uwagi na to, że nie wpływają oni w sposób znaczący na wzrost zapotrzebowania szczytowego.

Ministerstwo Klimatu zaproponowało podział odbiorców na cztery grupy, które oczywiście będą w różny sposób ponosić koszty opłaty mocowej. I tak zgodnie z projektem ustawy wymienia się następujące grupy odbiorców:

odbiorca końcowy K1 – jest to odbiorca, w odniesieniu do którego wielkość różnicy średniego zużycia energii elektrycznej pomiędzy godzinami objętymi opłatą mocową a godzinami, które nie są objęte opłatą mocową wynosi mniej niż 5%. Ci odbiorcy będą najmocniej premiowani pod względem poniesienia kosztów opłaty mocowej albowiem zapłacą 17% kosztów całkowitych opłaty mocowej.
odbiorca końcowy K2 – jest to odbiorca, w odniesieniu do którego wielkość różnicy średniego zużycia energii elektrycznej pomiędzy godzinami objętymi opłatą mocową a godzinami, które nie są objęte opłatą mocową wynosi nie mniej niż 5% i mniej niż 10%. Ci odbiorcy zapłacą 50% kosztów całkowitych opłaty mocowej.
odbiorca końcowy K3 – jest to odbiorca, w odniesieniu do którego wielkość różnicy średniego zużycia energii elektrycznej pomiędzy godzinami objętymi opłatą mocową a godzinami, które nie są objęte opłatą mocową wynosi nie mniej niż 10% i mniej niż 15%. Ci odbiorcy zapłacą 83% kosztów całkowitych opłaty mocowej.
odbiorca końcowy K4 - jest to odbiorca, w odniesieniu do którego wielkość różnicy średniego zużycia energii elektrycznej pomiędzy godzinami objętymi opłatą mocową a godzinami, które nie są objęte opłatą mocową wynosi nie mniej niż 15%. W odniesieniu do tych odbiorców wysokość opłaty mocowej pozostanie na obecnym poziomie.

Niestety projekt różnicuje sytuację przedsiębiorców w zależności od tego czy nabywają oni energię elektryczną na wysokim czy średnim napięciu. I tak, przedsiębiorcy kupujący energię na wysokim napięciu będą mogli skorzystać z tej ulgi już od 1 stycznia 2021 r., co tym samym oznacza że będą mogli odzyskać część kosztów związanych z opłatą mocową. Natomiast podmioty z średniego napięcia będą mogły skorzystać z ulgi dopiero od 1 stycznia 2022 r. Należy jednak podkreślić, iż aktualnie jest to projekt regulacji dlatego warto już teraz spróbować przekonać Ministerstwo Klimatu do ujednolicenia zasad stosowania ulgi dla wszystkich przedsiębiorców poprzez zgłoszenie swoich postulatów.

Projekt ustawy ma wejść w życie w terminie 14 dni od dnia ogłoszenia ustawy w Dzienniku Ustaw.