Wyzwania w obliczaniu śladu węglowego firmy - transkrypcja
Wyzwania w obliczaniu śladu węglowego firmy
Rozmawiają:
dr inż. Jolanta Baran, ekspertka ds. ESG, menedżerka w PwC
Michał Stalmach, ekspert ds. ESG, menedżer w PwC
Jolanta Baran: Ślad węglowy organizacji jest to całkowita suma gazów cieplarnianych, emitowanych do atmosfery w danym roku przez organizację, w kontekście działań bezpośrednich, jak i pośrednich. Greenhouse Gas Protocol, czyli standard według którego obliczamy ślad węglowy, dzieli emisje na trzy zakresy. Pierwszy zakres (Scope 1) to emisje bezpośrednie. I tutaj rozliczamy emisje związane ze spalaniem paliw w instalacjach stacjonarnych, czy też ze spalaniem paliw w samochodach należących do floty organizacji. W zakresie drugim (Scope 2) są to emisje związane z wytwarzaniem energii elektrycznej, dostarczanej do przedsiębiorstwa przez dostawcę energii. I w zakresie trzecim (Scope 3) są to inne emisje pośrednie.
Michał Stalmach: Kategorie emisji w zakresie trzecim zostały zdefiniowane w standardzie Greenhouse Gas Protocol, który wymienia 15 takich kategorii. Wśród nich znajdziemy takie źródła emisji, jak: emisje wytworzone podczas wydobycia czy wytworzenia surowców, czy produktów, emisje związane z wyprodukowaniem dóbr kapitałowych, które następnie kupujemy, emisje związane z dojazdami do pracy naszych pracowników, z odbywaniem podróży służbowych, z zagospodarowaniem odpadów produkcyjnych. Mówimy tutaj także o emisjach, które powstają już nie u nas w organizacji czy przed przyjściem do naszej organizacji, ale u naszych klientów, np. w związku z wykorzystywaniem naszych produktów, czy z zagospodarowaniem produktów lub ich opakowań po zakończonym cyklu życia.
Jolanta Baran: W tej chwili nie ma obowiązku ujawniania informacji związanych z obliczonym śladem węglowym. Jedynie firmy zatrudniające powyżej 500 pracowników powinny obliczać ślad węglowy. Natomiast zmieni się to w momencie wejścia w życie przepisów dyrektywy CSRD, według której obowiązek ujawniania informacji związanych z obliczonym śladem węglowym, będzie konieczny dla firm, które zatrudniają powyżej 250 pracowników.
Michał Stalmach: Dodatkowo dyrektywa ta będzie oczekiwała raportowania emisji w zakresie pierwszym i drugim, ale także trzecim. Dotychczas firmy, które robiły to w sposób wolontaryjny, pokazywały tylko zakres pierwszy i drugi. To jest zgodne ze standardem, ponieważ trzeci był opcjonalny. Z praktyki wynika, że policzenie śladu węglowego w zakresie pierwszym i drugim jest stosunkowo łatwe, ponieważ dane, które są do tego potrzebne, są zwyczajowo zbierane w organizacjach. Są to na przykład faktury za zużywaną energię elektryczną i cieplną, czy faktury za kupowane paliwa. Zakres trzeci jest już dużo bardziej skomplikowany i bardzo często wymaga po raz pierwszy zebrania pewnych danych. W związku z tym, należy wprowadzić w organizacji usystematyzowany proces zbierania tych danych i kontrolę tego procesu, aby mieć pewność, że te dane są zbierane poprawnie oraz wykonywać obliczenia na bieżąco. W tym zakresie, bardzo duże ułatwienie jest możliwe dzięki narzędziom, które my również wdrażamy w naszej pracy. Narzędziom, które służą z jednej strony do zarządzania procesem zbierania danych, gdzie mówimy tutaj czasem o bardzo dużej ilości danych, bo dane zbieramy nie tylko z naszej spółki, ale jeżeli patrzymy na to z perspektywy grup kapitałowych, to ze wszystkich spółek w tej grupie. Narzędzie będzie także szczególnie istotne wtedy, kiedy będziemy nadzorować realizowane cele redukcyjne, które sobie postawiliśmy. I nie będzie to możliwe, jeżeli - tak jak to do tej pory ma to miejsce - spółki będą obliczać ślad węglowy tylko raz w roku, w pierwszym kwartale, za rok poprzedni. Będą musiały robić to na bieżąco.
Jolanta Baran: Policzony ślad węglowy stanowi pierwszy krok w kierunku zarządzania wpływem spółki na zmiany klimatu, a także opracowania strategii Net Zero. O strategii Net Zero będziemy mówić w kolejnym podkaście.
Challenges in calculating an organization’s carbon footprint
Jolanta Baran: An organization’s carbon footprint is the total amount of greenhouse gases it emits into the atmosphere in a given year, both directly and indirectly. The Greenhouse Gas Protocol, a standard used to calculate the carbon footprint, classifies emissions into three scopes. Scope 1 means direct emissions. Here, we account for emissions from combustion of fuels in fixed installations or in cars belonging to the organization’s fleet. Scope 2 means emissions from the generation of purchased electricity. Scope 3 means other indirect emissions.
Michał Stalmach: Scope 3 emissions are defined in the Greenhouse Gas Protocol, which lists 15 categories. They include such sources of emissions as extraction and production of raw materials and products, production of capital goods that we then buy, employee commuting, business travel, and manufacturing waste management. Here, we also talk about emissions that are generated not by our organization or before they reach our organization, but by our clients, e.g., from the use of our products and the end-of-life management of products or their packaging.
Jolanta Baran: There is, as yet, no requirement to disclose the calculated carbon footprint. Only companies with more than 500 employees are obliged to calculate their carbon footprint. However, this will change once the CSRD comes into force. From then on, companies with more than 250 employees will be required to disclose information about their calculated carbon footprint.
Michał Stalmach: The directive will also require reporting on Scope 1, Scope 2, and Scope 3 emissions. So far, the companies that have opted to make such disclosures have only shown Scopes 1 and 2. This is consistent with the standard, because Scope 3 was optional. In practice, Scope 1 and 2 calculations are relatively easy, because organizations typically collect the required data anyway. These include invoices for the consumption of electricity and heat consumed or for fuel. Scope 3 is a lot more complicated and certain data must be often collected for the first time. Therefore, organizations should introduce and control a structured process of data collection to make sure that the data are collected correctly and should make calculations on an ongoing basis. Such tasks can be made a lot easier thanks to tools that we also use in our work. These tools are used to manage data collection, where we sometimes talk about a very large amount of data collected not only from our company, but also, in the case of capital groups, from all companies in a given group. Tools are also particularly important when we monitor the reduction targets we have set for ourselves. This won’t be possible if companies continue to calculate their carbon footprint only once a year – in the first quarter, for the previous year. Instead, they will have to do so on an ongoing basis.
Jolanta Baran: Carbon footprint calculation is the first step towards managing climate impacts and developing a Net Zero strategy. We will talk about Net Zero in the next podcast.